Modern.az

Jurnalist Hidayət Elvüsalla FOTOSÖHBƏT

Jurnalist Hidayət Elvüsalla FOTOSÖHBƏT

Fotosöhbət

13 Oktyabr 2016, 10:33

Modern.az saytı tanınmış jurnalist Hidayət Elvüsalla FOTOSÖHBƏT layihəsini davam etdirir.

 

Hidayət Yunis oğlu Elvüsal 1949-cu ildə Kəlbəcər rayonunda anadan olub. 1968-ci ildə Azərbaycan Dövlət Universitetinin Jurnalistika fakültəsinə daxil olub. Universitetdə oxuduğu illərdə Kəlbəcərdə çıxan “Yenilik” qəzetində və yerli radioda çalışıb.


Sonrakı illərdə “Azərbaycan gəncləri”, “Kommunist”, “Səhər” və başqa qəzetlərdə işləyib.

Ailəlidir, 2 oğlu var. 


Hidayət Elvüsal şəkilləri şəkilatı sözlərlə belə şərh edir:

Bu, məncə 4-cü sinifdə oxuduğum zamanlardı. Boynumda pioner qalstuku var. Hərçənd, pionerə qəbul günü qalstuku itirdiyimdən getməmişdim. Sonralar başqasını bağladım: “Mən Sovet İttifaqının gənc pioneri  kimi öz yoldaşlarımın qarşısında təntənəli surətdə and içirəm ki...”

Orta məktəb illəri. Əli  İlyasov ingilis dilindən dərs deyirdi. O zaman “tiçə” və "qudbay” dan başqa bir şey öyrənə bilmədim. 

Sinif yoldaşlarım – Eldar, Süleyman, Məhiyəddin. Papaq və çomaq  “Raykom"un qarovulçusu Bəylər kişinindir. Elə onun qoruduğu bağdayıq. 

Köhnə fotolar daha çox şeylər danışır. İstisu – Kəlbəcərin isti ürəyi. O zaman bu günlərin gələcəyini nə biləydik...

Əsgər gedirəm. Atam və əmioğullarım, qonşumuzun uşağı məni yola salırlar. 

Bu da “Sovet ordusu” dediyimiz rus ordusu. 2 ilimiz də orada əridi.

İstisu. Arabir baş çəkərdik. Hər dəfə də bir dava-dalaş olurdu. Sonra barışıb sudan-filandan içirdik.

Tələbəlik illəri. ADU-nun (indiki BDU) idman zalı. O zaman həm babat futbol, həm də v0leybol oynayırdım. İndi isə... "şaşki" oynaya bilirəm...

Tələbə yoldaşlarımla təsadüfi görüş çox şirin olur. Deyirəm ki, uşaqlar bu gün ana, ata, dayı olublar.

Nəhayət “Azərbaycan gəncləri” qəzeti. O zaman 500 min tirajla çap olunan ən populyar qəzet. Orada çalışmaqdan qürur duyurduq. Şahmar Əkbərzadə, Tofiq Mütəllibov, mən...

Bunlar da iş yoldaşlarımdı. Korrektor və “oxucular”. Yaxşı insanlardı.

“Səhər” qəzeti... Əziz müəllimimiz və ağbirçəyimiz Əzizə Cəfərzadə ilə. Tez-tez bizə baş çəkərdi. Zarafatla mənə deyirdi ki, “sən pis oxudun, amma yaxşı yazırsan”. “Belə-belə işləri" çox deyərdi”.

Dostum Yaşar Nuri. Hər gələndə xeyli söhbət edərdik. Ciddiydi, sadəliyi onu bizə həm də bir insan kimi sevdirmişdi. Arabir çaydan-zaddan içirdik.

Məzahir Süleymanzadə. “Səhər”ə bir gəldik. Daha doğrusu “Səhər” onun ideyası idi. Bütün MDB məkanında (hətta SSRİ) müstəqil informasiya qəzeti idi. Ad günləri, toylar və s. ilk dəfə məhz bu qəzetdə dərc olundu.

Bəxtiyar Vahabzadə “Səhər”in ən yaxın dostu, oxucusuydu. Hər görüşəndə  yol göstərərdi. Özünü qəzetimizin bir üzvü kimi hiss etdiyini söyləyərdi. 

Dünya şöhrətli yazıçı Çingiz Aytmatov. Böyük insanların sadəliyi həmişə qəribə təsir bağışlayır. Ona baxarkən bu həqiqəti bir daha dərk etdim.

Zülfüqar Rüfətoğlu, Famil dostumuz və mən. İsmayıllı meşələrindəyik...

Rauf Umudov yaxşı fotoqraf idi. Bəzən güclə səni otuzdurub şəklini çəkərdi. Nə yaxşı ki, çəkib. Yoxsa elə bilərdilər ki, dünyaya elə belə ağ saçlı qocalar kimi gəlmişik.

“Səhər”. Süfrə arxasında səhərin növbəti nömrəsini planlaşdırırıq. İş zamanı istirahəti, söhbəti də unutmurduq.  Budur Şakir Yaqubov, Məzahir Süleymanzadə, mən və Süleyman Qaradağlı. 

Və... Ağır günlər... Həmkarımız Salatın Əkbərovanın dəfni. Onu son mənzilə yola salırıq. 

Ağdərə. Əsgərlər bizi görən kimi yanımıza gəldilər. Aterkdə  şəkil çəkdirdik. Oralar ermənilərdən təmizlənmişdi. Çingiz Əsgər və Mahir Süleymanov da orada idilər. (əməkdaşımızdı)

Şamil Sabiroğlu. Cəbhədən gələndə çoxlu məlumatlar  verdi. Ən ağır xəbəri də o verdi və ilk dəfə “Səhər”də Xocalı faciəsi dərc edildi.

Rus qoşunları Kəlbəcəri isğal edib, ermənilərə pay vermək istərkən rusların Azərbaycandakı səfirliyi qarşısında nümayiş  keçirdik. Amma Moskvaya Qarabağımızın bir hissəsini  hədiyyə etdik...

O ağır günlərdə Kəlbəcərə getdik. Dostum Araz Qurbanov anamla mənim şəklimi elə öz bağımızda çəkmişdi. İndi isə nə anam var, nə də o bağ..

Hər döyüşçü bizim üçün bir xəbər, bir ümid idi...

Bəzən ümid daha çox olurdu, əlbəttə çox idi. Amma xəyanət xəncəri kürəyimizə saplanmışdı.

Belə... Bu da mənə verilən “Dan ulduzu” mükafatının təqdimatı.

Türkiyə - Kayseri. Həmkarlar – Emin Eminbəyli  Telman Fərəcov, İmamverdi İsmayılov (millət vəkili).

Türkiyə- Kırıkkale. Türkiyəli həmkarlarla bir arada.

Və bu qədər. Elə də maraqlı bir həyatım olmayıb deyəsən. Amma buna da şükür. Bu şəkillərim də kənddə  qala bilərdi. Və bəlkə də ən maraqlılarını təqdim edə bilmədim...

 

Pərvin ARZUQIZI

 

Twitter
Sizə yeni tvit var
Keçid et
Rusiyada ağır döyüşlər: Ukrayna partizanları əraziləri bombalayır