Sabir Rüstəmxanlı,
Xalq şairi
Jurnalistlərin bir ənənvi sorusu var: Ən mutlu (xoşbəxt) gününüz hansıdır? İllər uzunu tərəddüd etmədən cavab vermişəm: 1991- ci ilin 18 oktyabrı, Dövlət müstəqilliyimizin bərpası günü!
Hər kəsin həyatında sevgiylə, ailə qurmaqla, təhsillə, övladlarla baglı unudulmaz günlər var. Lakin mən ilk baharda kütləvi surətdə müstəqilliyin əleyhinə səs vermiş xalqın və 360 deputatından yalnız 43 - ünün müstəqiillik yolunu seçmış Ali Sovetin bizlərin yorulmadan çalışmağımız və şəraitin diqtəsi ilə son baharda tam əks mövqedən çıxış etməsini böyük tarixi qələbə sayıram və Müstəqillik Aktını qəbul etdirdiyimiz günü ən xoşbəxt günüm hesab edirəm.
Mən Məclisdə bu tarixi sənədi qəbul etdirən Müstəqil Azərbsycan deputat blokunun həmsədri idim... Neçə günlük mübahisədən sonra istəyimizə çatanda sevincimizdən gözümüzün yaşını saxlaya bilmirdik..
O vaxt müstəqilliyin əleyhinə olanlardan bəziləri bu gün yüksək vəzifələri ələ keçirərək, müstəqillikdən ötrü həyatını risqə atanlara həqarət edə- edə, şərəfsiz bir saxtakarlıqla dövlətçilikdən, dövlətə xidmətlərindən danışır, sinələrində bu dövlətin ordenlərini və ya məllət vəkili nişanlarını daşıyırlar... Qoy olsun. Bu, məni az ilgiləndirir. Onlar da əziyyət çəkiblər. Cilddən-cildə düşmək də bir əziyyətdir. Onsuz da hər il 1991-ci ilin reallıqları xatırlananda onlar nə çəkirlər və ya köhnə rus- sovet xiffəti onları necə öldürür - təsəvvür etmək olar.
Məni agrıdan bu gün dolayı yollarla müstəqilliyimizin və onun uğrunda zəhmət çəkmiş insanların gözdən salınması cəhdləridir. Sanki meydan mübarizələrinin, mıllı- azadlıq hərəkatının heç bir əhəmiyyəti yoxmuş, onsuz da SSRİ dagılacaqmış və Hürriyyəti qızıl məcməyidə bizə də ərməğan edəcəkmişlər. Nəzərə almırlar ki, xalq hərəkatı ilk növbədə Qarabağın Azərbaycandan qoparılmasına qarşı başlanmışdı və İttifaq da bu hərəkatların nəticəsində dağıldı. Belə olan halda Müstəqillik Aktına səs verənləri gözdən salmaqla onun əleyhinə olanları bəsləməyin adı nədir? Bəlkə Müstəqillikdən sonrakı bəzi uğursuzluqlar bəhanədir, bunları əsəbiləşdirən bizlərin erməni işğalına qarşı çıxmağımızdır. Elə deyilsə, o referendiuma yox deyən 43 nəfərdən hələ həyatda olanlarına bu etinasızlığa nə ad verək?
Öz dilini bilməyən, tarixindən xəbərsiz, milli ruhdan uzaq yeni bir məmur kütləsi peyda olub və bu yaxın tarixləri unutdurmaqla,saxtalaşdırmaqla, 1918-ci ildə bu dövləti quranların xatirəsinə sayğısızlıqla anlaşılmaz, hətta erməni mövqeyindən az seçilən mövqe nümayiş etdirirlər. Buna görə də xalq bəzən bürokrat əngəlləri idarəçilərin yox, müstəqilliyin suçu hesab edir.
Müstəqillik xalqın var olmağının, şərəf və ləyaqətini qorumağın, inkişafının əvəzsiz yoludur. Bunu dəyərləndirmək və qorumaq hər bir vətəndaşın və ilk növbədə iqtidarın borcudur. Bu dövlətin məmurusansa, zəhmət cək bu dövləti quranlara və qoruyanlara, bu ölkənin vətəndaşına sayğı ğöstər!.. Başqa yolun yoxdur!..
Bütün xalqımızı və Müstəqillik uğrunda mübarizədə xidməti olanları bu böyük bayram münasibətilə ürəkdən təbrik edirəm!
