(İçsəs)
Öyüd (nəsiət, məsləhət) vermək – başqasının başına ağıl qoymaqdır, onu öz (öyüd verənin) düşüncəsindən asılı etməkdir.
***
Öyüd vermək – başqasını öz istəyinə uyğun görməkdir, istəyini başqasına yerinə yetirtməkdir.
***
Hamı bir-birinə öyüd verir, ağıl öyrədir – hər kəs başqasını öz ağlından asılı görmək istəyir.
***
Öyüd vermək – başqasının ağlına inanmamaqdır, onu idarə etməkdir, qınamaqla yola gətirməkdir, başqası üzərində mənəvi ağalıqdır.
***
Öyüd vermək yoluyla yola gətirmək – yanlışdır. Ən düzgün yol – özünü örnək göstərməkdir.
***
Öyüd verənlər çoxalıb – qəzetlərdə, kitablarda, televiziya verilişlərində öyüd verənlər yığın-yığın...
***
Öyüdə qulaq asan yoxdur – kimsə başqasının ağlını özünkündən üstün saymır.
***
İstəməyənə öyüd vermək, ağıl öyrətmək – suçdur.
***
Hər sahədə öyüd verənlərin olması – hər sahədə insansızlığın olması deməkdir.
***
İnsanlar üçün mənəvi, hüquqi, siyasi, bir sözlə, saysız sorunlar yaradırlar – onlardan çıxış yolları göstərirlər, insanlara öyüd verirlər, ağıl öyrədirlər – para qazanırlar.
***
Sorunlar çözülsə, öyüdçülərə gərək duyulmaz.
***
Bütün dinlər, siyasi quruluşlar – insanlara öyüd verməklə, başlarına ağıl qoymaqla, onları özlərindən asılı etməklə məşğuldurlar. Ona görə nə din, nə də siyasət insanlığı qurtara bilmir.
***
İnsanlar doğruçu, ədalətli, vicdanlı, ləyaqətli, bir sözlə, kamil olanda dinin və siyasətin onlara yol göstərməsinə, öyüd verməsinə, ağıl öyrətməsinə gərək qalmayacaq.
***
İnsan nöqsanlı qaldıqca ona öyüd verənlər, ağıl öyrədənlər həmişə olacaq.
***
Kamil – kiminsə öyüdünə gərək duymayan, kiməsə öyüd verməyəndir.
***
Öyüd – yarıtmazlar üçündür.
***
Öyüd verənin səviyyəsini ötmək gərək!
***
Həmişə öyüdə gərək duymaq – nöqsandan çıxa bilməməkdir, müstəqil ağıl işlətməkdən çəkinməkdir.
***
Bütün öyüd verənlərin, ağıl öyrədənlərin bəhanəsini kəsməyin bir yolu var: özünə yiyə olmaq!
***
Nə yersiz öyüdə gərək duymaq, nə də öyüdverən olmaq – kamil insan olmaq!
