Mübariz Azərbaycanlı,
müstəqil jurnalist
Tarix heç nəyi unutmur. Həyat isə bumeranqdır. Kiməsə atılan daş nə vaxtsa hərlənib gəlib o adamın öz başına düşür. Əlbəttə, bu gün Azərbaycanda 29 il öncə Xocalıda vəhşiliklə soyqırıma məruz qalmışların xatirəsi dərin hüznlə yad edildiyi vaxtda, bu qətlamı törədənlər indi İrəvanda qan ağlayırlar. Vətən savaşında başları əzilmişlər özlərinə “baş” axtarışındadırlar.
Ancaq rəsmi Bakı unutmamalıdır ki, Ermənistan hakimiyyətinin başına hansı “yan”ın gəlməsindən asılı olmayaraq, o, Dağlıq Qarabağ məsələsindən yan keçməyəcək.
Azərbaycan ordusu tərəfindən 44 gün ərzində darmadağın edilmiş Ermənistan ordusu indi “ordu islahatı” həyata keçirir və Rusiya tərəfi də bu işdə ona açıq şəkildə kömək etdiyini gizlətmir.
Baxın, Ermənistanın müdafiə naziri Vaqarşak Harutyunyan: “İrəvan ordunun ədədi gücünü optimallaşdırır, yeni silah və hərbi texnika sistemlərinə keçir. Ermənistanda hərbi islahatların aparılması yalnız planlaşdırılmır, həm də artıq həyata keçirilir və rusiyalı həmkarlarımız bu prosesdə birbaşa iştirak edirlər”, - deyir.
Harutyunyanın sözlərinə görə, bu il yanvarın 25-dən 30-dək ikitərəfli müqavilələrə uyğun olaraq, Rusiya Müdafiə Nazirliyinin nümayəndə heyətinin Ermənistan Silahlı qüvvələrinin islahatı və modernləşdirilməsinə kömək məqsədilə Ermənistanda olub. Müştərək işin nəticələrinə əsasən, Ermənistan ordusunun müasir vəziyyəti nəzərə alınmaqla modernləşdirilməsi çərçivəsində həyata keçiriləcək tədbirlər barədə tövsiyələr hazırlanıb.
Bunu erməni nazirin sayaqlaması kimi qələmə verənlər bilməlidir ki, Ermənistan və Rusiya Müdafiə Nazirlikləri arasında müxtəlif sahələrdə əlaqələrin davam etdirilməsi barədə Rusiyanın Ermənistandakı səfiri Sergey Kopırkin də açıqlama verib. Diplomat eyni zamanda, Rusiya tərəfinin Ermənistan ordusunun silahlandırılması və islahatında erməni tərəfdaşlarına kömək etdiyini açıq bəyan edib.
Doğrudur, dünən ölkə prezidenti Azərbaycan Ordusunu gücləndirməyə və müasir silahlar almağa davam edəcəyini bildirdi. Əlbəttə ki, prezident düşmən ölkədə revanşist fikirlərlə yaşayanların olmasından məlumatlıdır və o, haqlı olaraq, “belə bir faşist dövlətdə ordu olmamalıdır”, - dedi. Bununla yanaşı, “Biz heç vaxt imkan vermərik ki, bizim üçün hər hansı bir təhlükə yenidən yaransın, yaxud da ki, azad edilmiş torpaqlara qayıdacaq vətəndaşlarımız hər hansı bir risk hiss etsinlər”, - deyə, cəmiyyəti narahat olmamağa çağırdı. Bu arada, Ali Baş Komandan Ermənistan ordusunu canlandırmaq, modernləşdirmək istəyən Rusiya tərəfinə “Nə üçün? Kimə qarşı?” – sualları ilə sözünü çatdırdı və ya qandırdı. Amma görəsən Moskva doğurdanmı bunu qanacaq?
Şübhə etməmək olmur. Çünki, bir müddət əvvəl rusiyalı jurnalist, “Exo Moskvı” radiostansiyasının baş redaktoru Aleksey Venediktov öz ölkəsinin prezidenti Vladimir Putinlə qapalı görüşündən sonra maraqlı məqamları açıqlamışdı. Əgər onun sözlərinə inansaq, bu görüşdə güya Purtin 2020-ci ildə fəxr edə biləcəyi üç mühüm nailiyyətindən söz açarkən, Rusiyanın ən güclü təsirə malik vaksin hazırlaya bilməsindən və yeni növ silahlarından məmnun qalması ilə yanaşı, həm də Qarabağ probleminin çözülməsindən çox razı qaldığını, hətta bu savaşda Bakının qələbəsindən belə, fəxr etdiyini bildirib.
İndi istər-istəməz bu yerdə sual yaranır: Putin Qarabağın işğaldan azad olunmasını nədən özü üçün mühüm nailiyyət hesab etməlidir? Əgər bu, Cənubi Qafqazda geosiyasi baxımdan dayanaqlı sülhə, sabitliyə nail olmaqdırsa, qoy olsun. Yaxşı, bəs onda rus əsgərləri Ermənistanın bütün sərhədlərini qoruduğu halda, içi tökülmüş Ermənistan ordusunu yenidən “yığmaq” Rusiyanın nəyinə lazımdır? Demək, Putinin fəxr etdiyi mühüm nailiyyət Rusiya hərbi kontingentinin 28 ildən sonra yenidən Azərbaycan ərazisinə sülhməramlı donunda olsa belə daxil olub “məclisi” öz əllərinə almasıdır.
Bu arada, 44 günlük Vətən savaşında ermənilərin torpaq iddiası sevdasının kökünün kəsilməsi ehtimal edilsə də, ancaq hazırda Dağlıq Qarabağdakı separatçı rejimin əlində Azərbaycan Respublikasının 35 min hektarlıq əkin torpağı qalıb ki, onun 20 min hektarına müharibədən sonrakı qısa müddətdə ermənilər artıq taxıl səpiblər.
Ermənilərin 5 gün öncə Xankəndində qabağa bir sülhməramlı “təkə” salıb ardınca tökülüşüb başlarına qar döyə-döyə “Dirçəliş” yürüşü keçirmələri, Dağlıq Qarabağa status, öz müqəddaratını təyinetmə və “işğal olunmuş Artsax torpaqlarının bərpası” kimi çağrışlarından dönmədiklərini nəzərə alsaq, bu, Azərbaycanın Qarabağında rusiyalı məramı müəmmalı olanların gözü qarşısında təkcə taxıl səpini deyil, həm də yeni münaqişə toxumunun səpilməsi deməkdir.
Odur ki, Xocalı soyqırımının növbəti dəfə təkrar olmaması üçün, Dağlıq Qarabağ məsələsinin yekun həllini gələcək nəsillərə saxlamadan, bu torpaqda “səpilən” hər növ toxumun kökü dərhal müəyyən edilərək kəsilməlidir!
