Bəziləri dünyaya hamı kimi gəlir, amma hamı kimi yaşamır. Yaşamları, ad günləri, toyları belə hər kəs üçün xüsusi günə çevrilir. Elə İlham Allahverdiyevlə Fərizə Nəbiyeva kimi. Bəli, İlham və Fərizə…
XX əsrin sevgi dastanı, Qanlı Yanvarda şəhid olan cütlüyün bu gün toylarının ildönümü, Azərbaycan üçün isə sevginin günü - “Sevgililər günü”dür.
1990-cı ilin qanlı 20 Yanvarında İlham Allahverdiyev şəhid olduqdan sonra yenicə evləndiyi xanımı də məzara tapşırılanadək özünü ona çatdırmış, həyatına qıymışdı.
Elə bu sevgi, fədakarlıq da onların toy gününü ölkədə “Sevgililər günü”nə çevirdi. Belə ki, 1989-cu il 30 iyunda evlənən cütlüyün toy tarixi 2004-cü ildən Azərbaycanda “Sevgililər günü” kimi qeyd edilir. Bu tarix bizlər üçün əsl sədaqət və məhəbbət bayramıdır.
Modern.az-ın əməkdaşı İlham və Fərizənin ailəsi ilə əlaqə saxlayıb. Cütlüyün yaxınları onlar barədə öz xatirələrini bölüşüb…
İlhamın qardaşı Elxan Allahverdiyev qardaşının şəhid olacağına əvvəldən hazırlıqlı olduqlarını deyib:
“İlhamın yoxluğu mənim üçün çox çətindir. Yaşlandıqca, adam ətrafında o arxa-dayağı görməyəndə lap acizləşir. İlham da məni acizləşdirdi… Onun barəsində danışmaq mənə ağır gəlir, çünki hamı bilirdi İlham necə oğuldur. Biz ailədə 5 uşaq olmuşuq - İlham, mən, bacılarım. Böyük övlad mən idim, İlham evin üçüncüsü idi. 1988-ci ildən o hərəkatın içində idi. Dostları yanında öldürüləndən sonra ümumiyyətlə özünə yer tapa bilmirdi. Hərəkat zamanı İlham meydanlarda olub, günlərlə evə gəlmirdi. Deyirdim ki, gəl evə deyirdi “yox, qızlarımız burdadır, gələ bilmərəm”. Yəni belə qeyrət çəkən övlad idi.
İlham Fərizəni uşaq vaxtından tanıyıb. Fərizə bacımla eyni sinifdə oxuyurdu, bizim evin qızı idi. Bir-birlərini sevərək, istəkli ailə qurmuşdular. Qardaşım şəhid oldu, onu 10 baş da yuxarı qaldıran Fərizənin atdığı addım oldu. Ona görə də Fərizənin necə bir xanım olduğu haqda uzun danışa bilməyəcəm.
Bu gün onlara “İlahi sevgi” adlı mahnı da ithaf olub. Mahnını Tacir Şahmalıoğlu oxuyur. Yəqin ki, karantindən sonra klip də çəkərlər.
Mən də Şəhidlər xiyabanına gedəcəm, daşdan boylanan qardaşımla söhbətləşib geri qayıdacam. Başqa əlimdən nə gələr ki… (ağlayır)”.
Fərizənin qardaşı Zakir Nəbiyev də xatirələrini bizimlə bölüşəndə dedi ki, ailələrində məcburiyyət olmayıb, Fərizə də xeyli düşünəndən sonra İlhamı seçib evlənibmiş:
“Evdə 4 uşaq idik, 2 qardaş, 2 bacı. Fərizə evin lap kiçiyi idi. Amma ailədə hamı onun dediyi ilə razılaşırdı, evi Fərizə idarə edirdi. Çox ağıllı, düşüncəli, zəhmətkeş qız idi. Bacımı hansısa yolla aldatmaq mümkün olmazdı. Heç vaxt yanlış buraxmazdı. Uşaqları da dəhşət sevirdi, harda görsə onların qayğısına qalırdı. Mənim də balalarımı o böyüdüb. Atam hər adamın sözünə qulaq asmazdı, amma Fərizə nə deyirdisə edirdi. Fərizə adını da atam qoymuşdu bacıma. Gənclikdə sevdiyi qızın adı idi Fərizə. Deyirdi ki, elə görünüşcə də bacım həmin qıza oxşayır.
İnsana aid müsbət olan hər şey vardı Fərizədə. Məktəbi qurtarandan sonra Tibb texnikumuna daxil oldu, həm də bağçada işləyirdi.
Ailə quranda 19-20 yaşı olardı. Yoldaşı İlham onu çox sevib. İlham hər qızı bəyənən deyildi, yaşı da çox idi. Elə Fərizə də hər adamı bəyənməzdi. Çünki çox qəşəng idi bacım-ucaboy, təbii gözəl idi. Yadımdadır ki, toy günündən bir neçə gün əvvəl onu qırmızı paltarda görüb tanıya bilməmişdim, yaxınlaşıb görmüşdüm ki, bacımdır. Bizim ailədə heç bir məcburiyyət yox idi. Fərizə də İlhamı özü sevib ailə qurmuşdu. Toyları 9-cu mikrarayonda “Leyla” şadlıq sarayında olmuşdu, çox xoşbəxt idilər. Elə bizim evdən iki-üç küçə o tərəfə gəlin köçmüşdü.
Ölüm gününü də unutmuram. İlham əvvəl Xırdalan qəbiristanlığında basdırılmışdı. Sonra dedilər ki, Dağüstü parkda basdırılmalıdır. Hamımız ailədə şok vəziyyətində idik. Elə bilirdik ki, hər kəs öləcək. İlham basdırılan gün də Fərizə intihar etmək istəmişdi. Ona görə gecə anam bir tərəfində, bacım da o biri tərəfində yatmışdı. Amma yenə də imkan tapıb gecə uksus içmişdi - İlham məzardan çıxarılan gün…
Birinci dəfə özünə qəsd etmək istəyəndə dedim ki, bacı etmə, yazıqsan. Dedi ki, bundan sonra yaşasam nə olacaq ki? Yəni gələcəyinə də ümidsiz idi. Onu xəstəxanaya aparmışdıq, amma elə maşındaca keçindi.
Qardaşım öz qızına onun adını qoydu. Atam-anam üçün də ağır zərbə oldu qızlarının ölümü. İndi valideynlərimiz ölüb, amma ürəklərində Fərizə dərdi ilə öldülər”.
