Söhbət İrananın eks-prezidenti Mahmud Əhmədinejatdan gedir. İndi onun 65 yaşı var, qoca kişidir. Bizim nazir Ziya Məmmədov kimi kənddə mal-qara saxlayır, qoyunlarını özü otarır. Arvadı Fərahi xanım da ona kömək edir. O, 2005 – 2013-ci illərdə 8 il İran İslam Respublikasının prezidenti, bundan əvvəl 3 il Tehran şəhərinin meri olub. İranın 80 milyon əhalisi var, dünyanın ən varlı ölkələrindən biridir. Qaz ehtiyatlarına görə dünyada 3-cü, neft ehtiyatlarına görə 4-cü yeri tutur...
Mahmud Əhmədinejat 2005-ci ildə Tehranda Prezident sarayına gələndə ilk növbədə qiymətli, ipək İran xalçalarını yığışdırdı, paytaxt məscidlərinin birinə bağışladı. İşə çantasında özü ilə nahar yeməyi - ya pendirlə, ya da ətlə çörək gətirirdi. Yoldaşı Fərahi xanım Tehran universitetlərinin birində xadimə işləyirdi. Tehranda ailəliklə atadan qalma köhnə evlərində yaşayırdılar, 1977-ci ilin “Opel” maşınından istifadə edirdilər. İşə təyin olunan hər bir nazir Qurani Kərimə əl basıb təmiz işləyəcəyinə and içirdi. Yeri gəlmişkən, Əhmədinejat özü də Qurana əl basmışdı və 8 ildə bir qəpik haram pul almamışdı. Onun 3 övladı - 2 oğlu, bir qızı var. Övladları heç biri dövlət vəzifəsi tutmayıb, indi də tutmur.
2010-cu illərdə Prezident Əhmədinejat ABŞ-da səfərdə (qeyri-rəsmi!) olanda mətbuat konfransı keçirir. Yerli telekanalların birinin cavan qadın müxbiri ona qeyr-adi sual verir: ”Siz səhər duranda güzgüyə baxırsınızmı, baxırsınızsa, nə fikirləşirsiz?” Əhmədinejat adi cavab verir: “Baxıram və fikirləşirəm ki, sən heç kimdən artıq deyilsən, İran xalqının nökərisən”.
Yeri gəlmişkən, Əhmədinejat 2013-cü ildə vəzifəsindən gedəndə yüksək dövlət pensiyasından imtina edib, deyib ki, mən İran xalqının rəhbəri yox, nökəri olmuşam, mənə adi pensiya da bəsdir...
Qalib ARİF
