Qınamaq – özünü və başqasını gizli və açıq şəkildə pisləmək, aşağılamaq, alçaltmaqla cəzalandırmaqdır.
***
Qınağı yaradan – özündəki və başqasındakı suçdur, çatışmazlıqdır, yanlışdır; özündə və başqasındakı suç, çatışmazlıq, yanlışla barışmazlıqdır.
***
Qınaq başlıca olaraq həqiqətsizlikdən yaranan mühakimə yöntəmidir. Ona görə ki, insanda qınağa səbəb olan hal həqiqətsizlikdən baş verir.
***
Qınaq həqiqətsizliyə qarşı olan həqiqət kimi görünür, bilinir. De gəl, o, həqiqəti yox, həqiqətsizliyi təsdiq edir. Ona görə ki, həqiqətçinin istəyi qınamaq deyil – acımaqdır, ifşadır.
***
Qınaq – yalandan acımaqdır, ifşadır.
***
Qınanılan – əzilir, danlanır, alçaldılır, tənqid edilir, ələ salınır, suçlanır, pislənir, bir sözlə – tutduğu işə bərabər sayılır.
***
Hamı bir-birini qınayır. Kimsə o birinin qınağından qorxmur.
***
Qınayan da qınanılır. Ona görə ki, qınayan özü də həqiqətsizdir.
***
Özünü qınamaq – öz həqiqətsizliyini təsdiq etməkdir.
***
Başqasını qınamaq – özün həqiqətsiz olduğun halda başqasında həqiqətsizlik axtarmaqdır.
***
Başqasını qınamaq – başqasının çatışmazlığını, suçunu pisləməklə, açıb-ağartmaqla yanaşı, öz ağalığını, üstünlüyünü onun üzərində təsdiq etmək istəyidir.
***
Kimisə qınamaq varsa, demək, ortada həqiqətsizlik var.
***
İnsanlaşmaq, insanlaşdırmaq işində qınamaq yoxdur, ola bilməz. Qınamağa, qınanmağa əsaslanan insanlaşma – yoxdur.
***
Qınamada özünü və başqasını böyütmək, dəyərləndirmək yoxdur.
***
Qınaq – inamsızlığın, idraksızlığın, mənəviyyatsızlığın, iradəsizliyin yaratdığı ağrı-acı, iztirabdır.
***
İctimai qınaq – ictimai cəzadır.
***
İctimai qınaq – çoxluq vasitəsilə kimisə, kimlərisə əzmək, pisləmək, cəzalandırmaqdır, çoxluqdan asılı etməkdir.
***
İctimainin pisi qınaması üzəvaridir, əslində o, həmişə yaxşını qınayır.
***
Qınaq həm də başqasıyla əylənmək üçün bir bəhanədir.
***
Həqiqətçi qınaqdan üstün, yüksəkdir, ona görə ki, həqiqətsizlikdən qurtulmuş şəxsdir.
***
Həqiqətçi başqasını qınamır – ona acıyır, başqasındakı şəri çəkinmədən ifşa edir.
***
Acımaq, mərhəmət göstərmək – ruhani gücdür.
***
İfşa – həqiqətçinin yarağıdır.
***
Ruhani gücü olmayan – acıqlanır, qınayır.
***
Acıqlanan – yenikdir, acıyan – qalib.
***
Dünyada qınamaqdan asan iş – yoxdur.
***
Dünyada ucaltmaqdan, dəyərləndirməkdən çətin iş – yoxdur.
***
Atamız var olsun!
