Mübariz Azərbaycanlı,
müstəqil jurnalist
Vətən müharibəsindən sonra Qarabağda hər gün tapılan erməni leşlərinin üfunətli qoxusu təkcə Azərbaycan təbiətinin ürəyini bulandırmır, bununla yanaşı, həm də Ermənistan rəsmiləri və terrorçularının səsləndirdikləri fikirlər ürək bulandırır.
Beynəlxalq qanunları 30 il barmaqlarına dolayan ermənilərin indiki baş diplomatı Azərbaycanı guya, ATƏT çərçivəsində götürdüyü öhdəlikləri, xüsusən Helsinki Yekun Aktını kobud şəkildə pozduğunu, beynəlxalq humanitar hüququn açıq şəkildə pozulması ilə etnik təmizləmə apardığını, “Artsax” ermənilərinə qarşı müharibə cinayətləri törətdiyini, mülki əhalini, o cümlədən qadınlar, uşaqlar və qocaları, mülki infrastruktur və mədəni irsi hədəf aldığını utanmadan qeyd edir.
Ayvazyanın 29 il öncə öz soydaşlarının - azərbaycanlılara qarşı Xocalı kimi soyqırımı unudub, “Azərbaycanın bu hərəkətləri qınağa məhkumdur”, - deyə, ATƏT-in sədri Ann Lindeyə şikayətlənməsi isə onun həyasızlığının sərhədinin olmaması deməkdir.
Diqqət edin, əgər Ermənistan XİN rəhbəri Ara Ayvazyan Qarabağla bağlı üçtərəfli bəyanatı atəşkəs və təhlükəsizlik rejiminin bərpasına yönəlmiş bir sənəd kimi qiymətləndirirsə, “Bu iş, Artsax ermənilərinin öz müqəddəratını təyinetmə hüququna əsaslanan status məsələsidir. Münaqişənin son siyasi həlli yalnız ATƏT-in Minsk qrupu çərçivəsində mümkündür. Azərbaycanın Hadrut kimi erməni yaşayış yerlərini dağıtmasına və onların azərbaycanlılar tərəfindən məskunlaşmasına dünya susa bilməz”, - deyirsə, demək düşmənlə yolçuluq hələ çox uzun olacaq və bu yolu qısaltmaq üçün Ermənistanı güc yolu ilə üçtərəfli bəyanatı yerinə yetirməsinə vadar etmək lazımdır.
Çünki Ayvazyandan heç də fərqlənməyən özünü “dqr” prezidenti sayan Arayik Arutyunyan da, Dağlıq Qarabağın Azərbaycan daxilində statusunun mümkün və qəbuledilməzliyi barədə dəfələrlə çərənləyib. O, "Bütün Artsaxlıların yaşamaq və yaratmaq fürsətinə sahib olduğu ölkəni bərpa etmək və gücləndirmək üçün bizi çətin və uzun bir yol gözləyir”, - deyərək, hətta çətin şərtlərdə də Qarabağın müstəqilliyinin beynəlxalq səviyyədə tanınması uğrunda mübarizəni davam edəcəyindən dəm vurur.
Bu azmış kimi, Arutyunyan Dağlıq Qarabağın səlahiyyətliləri Azərbaycan tərəfinin nəzarətinə keçən əraziləri tərk etmirlər və danışıqlar yolu ilə Qarabağ ərazisini bərpa etmək niyyətində olduğunu da gizlətmir. Separatçıbaşı, “Biz Hadrut bölgəsini tərk etmirik. Mübarizəmiz dinc yolla və danışıqlar yolu ilə davam edir ki, ən azından DQMV ərazisini geri qaytara bilək”, - deyə, öz terrorçu qardaşlarını ruhlandırır. O, Rusiya sülhməramlı kontingentinin mövcudluğunu nəzərə alaraq yenidən müharibə olmayacağını əminliklə vurğulayaraq hər kəsi bu işdə fəal olmağa səsləyir.
İstər Ayvazyan, istər Arutyunyan, istərsə də digər “yan”lar bir şeyi qanmalıdırlar ki, onların güvəndikləri Rusiyada həm əhali sayına, həm də ərazisinə görə hazırda Dağlıq Qarabağdan 100 dəfələrlə böyük olan 21 ayrı-ayrı subyekt vardır. Bir neçə gün öncə Kremlin sözçüsü Dmitri Peskov isə bu məsələ ilə bağlı verilmiş suala, Rusiyanın bölgələrinin öz müqəddəratını referendumla təyinetmə haqqını inkar etdi. Şübhəsiz ki, ermənilər özlərini az qala “göydən cırıq zəmbildə düşmüş” kimi hesab etsələr də, ancaq Peskovun, “Bu, Rusiya Federasiyasının Əsas Qanununun pozulması olacaqdır. Rusiya Federasiyasının Əsas Qanununun pozulması barədə heç bir söhbət ola bilməz və bu məsələnin qaldırılmasının mümkünlüyünü hətta müzakirə etmirik”, - deməsi, hər halda bütün ermənibaşlara dərs olmalıdır.
Əlbəttə, beynəlxalq hüquqa əsasən, Azərbaycanın da ərazi bütövlüyü toxunulmazdır və bu, nə ermənibaşları, nə də onlara day-dayılıq edənlərdən biri – Xocalını qondarma soyqırım adlandıran Zatulin kimiləri çaşdırmamalıdır.
Ancaq üçtərəfli məlum bəyanatın 4-cü bəndinə vız atmayan, çaşaraq özünü “Artsax Təhlükəsizlik Şurasının katibi” etmiş Vitali Balasanyan isə həyasızlıqla Dağlıq Qarabağın daha keyfiyyətli və daha mobil və müasir bir orduya sahib olacağından dəm vurur. O, bununla bir az da irəli gedərək, Qarabağın bir erməni quruluşu olaraq qalacağını da israrla bildirir.
Əslində rəsmi Bakı Dağlıq Qarabağda gələcək sülhə maneə yaratmaqda davam edən bütün bu “yan”ların ağızlarını birdəfəlik yummaq üçün ilk növbədə onları qanadları altına almış rəsmi Moskvanın qarşısında kəskin şəkildə şərt qoymalıdır. Əks təqdirdə “babalı Vartanın boynuna deyib”, anti-terror əməliyyatlarına başlamalıdır.
İndi baxın, Azərbaycan Prezidenti hələ ötən ay yerli və xarici jurnalistlərlə keçirdiyi mətbuat konfransında, “Biz davamlı sülhə nail olmaq istəyirik. Bunun üçün düşmənçilik səhifəsini çevirmək yaganə yoldur... Xankəndi və ermənilərin yaşadığı digər ərazilərin inteqrasiyası prosesi qaçılmazdır... Onlar deyə bilməzlər ki, onların hansısa “Artsax” adında dövlətləri var. Elə bir dövlət yoxdur, olmayıb, olmayacaq da. Bu sayıqlamaları kənara atıb Azərbaycan vətəndaşları kimi yaşamaq lazımdır”, - desə də, ancaq başı əzilmiş bu əfi ilanlar quyruqlarını qıvıraraq hələ tam ölmədiklərini nümayiş etdirirlər. Artıq bu, o deməkdir ki, oturub onların gözlərinə görünəcək ulduzun çıxmasını “axşamadək” gözləməyə dəyməz.
Bildiyimiz kimi plana əsasən martın 15-dən başlanan Azərbaycan Ordusunun qoşun növlərinin əməliyyat-taktiki təlimləri dünən başa çatdı. Dağlıq-meşə və çətin relyefli ərazilərdə keçirilən təlimlərdə qoşunlar, terrorçu dəstələr, həmçinin qanunsuz silahlı qruplaşmalarla mübarizə və anti-terror əməliyyatları üzrə tapşırıqları uğurla icra etdi. Əslində bu, Dağlıq Qarabağda hələ də at oynatmaq istəyən separatçılara bir mesaj olmalı idi. Ancaq görünür “İlan ulduz görməsə ölməz” deyimi yalan deyilmiş.
Odur ki, Azərbaycan Ordusunun cəngavərləri dünən bitirdikləri təlimlərin şərti hədəflərini real hədəflərə çevirərək, Dağlıq Qarabağda ağaclar yaşıl örpəyə bürünməmiş bütün əli silahlı separatçı-terror qruplaşmalarını məhv etməli və Arutyunyanla Balasanyanı diri tutub gətirib bir müddət əvvəl tutulmuş 62 nəfər terrorçu qardaşlarının gözünə qatmalıdır. Əks təqdirdə iş əgər yenə ATƏT-ə qalsa, o yenə atın qabağına ət, itin qabağına isə ot qoymaqla öz oyununu oynamaqda davam edəcək. Erməni “yan”larını qucaqlarına alan Rusiyalı məramı sülhlərə gəlincə isə, bu gedişlə onların yoğurduqları xəmir ən azı 5-10, bəlkə də hələ 15 il su aparacaq.
Bu arada, ötən günlərdə Ağdama səfər etmiş jurnalistlərin siyahısında yer ala bilməyən həmkarlara tövsiyə olaraq bunu deyək ki, ermənilərin apardıqları haqsız informasiya müharibəsinin qarşısını almaq üçün hər kəs səfərbər olmalıdır. İndi Ağdama getmək uğrunda iddia etmək və ya gileylənmək vaxtı deyil. İndi hər bir Azərbaycan jurnalisti daha çox Xankəndiyə, Əsgərana, Xocavəndə, Ağdərəyə və qəlbimizi daim göynədən Xocalıya getmək iddiasında olmalıdır və bu səbəbdən gileylənməlidir. Ağdama gəlincə isə onsuz da, ora bir-iki ilə uşaqlı-böyüklü hər bir qarabağlı, hətta bu yazının müəllifi kimi Saatlıdan olanlar da rahatlıqla gedə biləcək...
