“Ermənistanın baş naziri Nikol Paşinyan yaxşı başa düşür ki, Qarabağdan gedən erməni separatçılar indi də İrəvan üçün başağrısına çevrilib. Qarabağ klanının Ermənistana vurduğu ziyanı, yaratdığı təhlükəni erməni siyasətçilər yaxşı dərk edirlər. Ona görə də, Nikol Paşinyanın Ermənistan parlamentində “Qarabağ hərəkatı erməni dövlətçiliyinin formalaşmasına mane olur” deməsi təəccüblü deyil. Onun “Qarabağ hərəkatı davam etməməlidir” fikri də başadüşüləndir. Bu hərəkat təkcə Azərbaycanla sülh prosesinə əngəl olmur, həm də Paşinyan iqtidarına da ciddi maneədir. Hər dəfə “sən Qarabağ erməniləri üçün nə etmisən” kimi iradlar Paşinyanı artıq bezdirib. Düşünürəm ki, erməni baş nazir parlamentdəki son çıxışında təkcə Azərbaycanla sülh prosesi ətrafındakı ovqatı qoruyub-saxlamaq üçün deyil, həm də Erəmistanda siyasi sabitliyi saxlamaq üçün Qarabağ klanı haqqında sərt danışıb”.

Bunu Modern.az-a açıqlamasında Milli Məclisin deputatı Mehriban Vəliyeva bildirib.

Onun sözlərinə görə, Ermənistan həm bir xalq, həm də dövlət olaraq yarandığı gündən fəaliyyətini reallıqlar üzərində deyil, xəyallar, xəstə ideologiya müstəvisində qurub: “Müəyyən müddət, yaranmış xaos, bolşuq dönəmində, bu ideologiya onlara müəyyən üstünlüklər gətirdi. Ermənistanda, Qarabağda yaşayan azərbaycanlıları yur-yuvalarından didərgin saldılar, 17 min kvadrat kilometrə yaxın ərazimisi işğal etdilər, yerli əhalinin bütün mal-mülklərini ələ keçirib talayıb-satdılar. 30 ilə yaxın xəyallarında qurduqları Ermənistanda yaşadılar. Əslində uydurduqları “artsax” da elə “böyük Ermənistan” ideyasının bir hissəsi idi. Qarabağ erməniləri separatizm hərəkatının nəticələrini uzun illər ayaqda saxlaya biləcəklərinə inanırdılar, amma Azərbaycanın uzaqgörən siyasi lideri, güclü Ordusu onların xəyallarını puç etdi. Onlara elə bir zərbə vurduq ki, başlarına dəyən Dəmir yumruğun ağrısı uzun müddət canlarından çıxa bilməyəcək. Təbii ki, Nikol Paşinyan süddən çıxmış ağ qaşıq deyil. Biz o zaman onu “demokrat baş nazir” adlandırardıq ki, Şuşada yallı getmək, Cəbrayıla yol çəkmək, “Qarabağ Ermənistandır nöqtə” demək əvəzinə BMT-nin 4 qətnaməsinin icrasına “hə” deyərdi. Qansız-qadasız torpaqlarımızı özümüzə qaytarardı. 2020-ci ilin sentyabrında müharibə başlayanda Paşinyan məğlubiyyət, sülh təklifləri barədə ümumiyyətlə düşünmürdü. Yalnız Şuşa alınandan sonra kapitulyasiya aktını imzalamağa məcbur oldu. Belə bir qeyri-ardıcıl siyasətçidən “demokrat” obrazının yaradılmasını doğru hesab etmirəm. O, indi də çıxışlarını şəraitə, edilən təzyiqlərə, gözlənilən təhlükələrə uyğun qurub danışır. Yəni özünü tipik erməni siyasətçisi kimi aparır. Üstəlik, Paşinyan böyük siyasətdə piyadadır. Müharibədən xeyli sonra açıqlama vermişdi ki, o, Qarabağ münaqişəsinin həlli istiqamətində aparılan danışıqların mahiyyətini düz başa düşməyib, səhvə yol verib və s. İndi Paşinyan düşdüyü vəziyyətə görə Qarabağ ermənilərinə qarşı çox aqressivdir. Levon Ter-Petrosyan, Robert Köçəryan və Serj Sarkisyanı Ermənistanın dövlətçiliyinə zərbə vurmuş “siyasi meyitlər” adlandırır.  Hər üç keçmiş prezident İkinci Qarabağ müharibəsindəki məğlubiyyətə görə baş naziri ittiham edirlər. Paşinyan da bildirir ki, siz Azərbaycan torpaqlarını işğal etməsəydiniz, düşmənçilik toxumu səpməsəydiniz bütün bunlar baş verməzdi. Təbii ki, Azərbaycan Qarabağı azad etməsəydi, Paşinyan heç vaxt keçmiş üç prezidenti işğalçılıqda ittiham etməyəcəkdi. Paşinyan onu da yaxşı başa düşür ki, Ermənistandakı Qarabağ klanı siyasi güc kimi xarici qüvvələrin təsiri altındadır və sifarişlə istənilən təxribata əl atmağa hazırdırlar. 27 oktyabr 1999-cu ildə İrəvanda Ermənistan Milli Məclisində 8 nəfərin qətlə yetirilməsi və bundan sonra Qarabağ klanının ölkədə tam söz sahibi olması deyilənlərə bariz nümunədir. Eyni təhlükənin yenidən təkrarlanma təhlükəsi olduğu üçün Paşinyan komandası Qarabağ ermənilərini siyasi proseslərdən təcrid etmək üçün səylərini gücləndirir”.

M.Vəliyeva qeyd etdi ki, hazırda Azərbaycanla sülh müqaviləsi bağlamaq Ermənistana hava-su kimi lazımdır: “Paşinyan hakimiyyətə gələndən sonra ölkədə iqtisadi inkişaf baş verməyib. Ermənistan yenə də böyük layihələrdən təcrid olunub. Azərbaycan isə əksinə yeni iqtisadi layihələr həyata keçirir, bütün dövlətlərlə əlaqələrini gücləndirir. İrəvanda iki ölkə arasındakı iqtisadi inkişaf tempi arasında fərqin getdikcə böydüyünü görürlər. Ona görə də sülh müqaviləsini bağlamağa tələsirlər. O da aydındır ki, sülh müqaviləsi bağlamaq istəyən dövlətin daxilində Azərbaycana qarşı hansısa hərəkatın mövcudluğu, konstitusiyasında hansısa maddələrin olması yolverilməzdir və sülh prosesinin fəlsəfəsinə ziddir. Odur ki, Ermənistan rəhbərliyi bu kimi problemləri həll etməlidir ”