Hidayət Elvüsal
Belə-belə işlər
Əşi, mən neynəyim? Hər gün televiziya ekranlarından, sosial şəbəkələrdən, qəzetlərdən, ordan-burdan car çəkirlər ki, bizə müraciət etməsəniz, öləcəksiniz. Klinikalar, nələr və nələr o qədər artıb ki, heç Səhiyyə Nazirliyində də sayını bilən yoxdur. Hələ mən bura falabaxanları əlavə etmirəm. Biri cin çıxarır, biri ora-buramıza enerji yükləyir, biri üfürməklə infarktı müalicə edir.
Nə isə! Dişim ağrıyırdı. Dedilər yaxınlıqda təzə klinika açılıb. Hamısı da “importnu” həkimlərdi. Biri Rusiyada, biri İranda, o biri Avropada-zadda təhsil alıb, kurs keçib.
Axtarıb tapdım. Əvvəla bir şey xoşuma gəldi. Bahalı ətirlərin çoxusu ləzzət eləyirdi. Dərman iyindən zəhləm gelir. Və duxusu ilə adamı biheş edən ağxalatlı, cavan bir qız mənə yaxınlaşdı:
- Xoş gəlmisiz! Həmişə siz gələsiz. Nədən şikayət edirsiniz?
- Dişim ağrıyır, gözəl!
“Gözəl” sözü xoşuna gəldi. Nazlanıb, saçlarına əl çəkdi:
- Mənimlə gəlin!
Getdim. Üstündə “terapeft” yazılan qapını incə bir jestlə döydü və içəri keçdi:
- Mojna, doktor?
- Zaxadi!
Keçdik içəri. Qız bayaq yazdığı vərəqi onun qarşısına qoydu. Həkim qəşəng idi, çox qəşəng. Qısa geyinmişdi və ətli baldırları adamın gözünü dartıb üstündə saxlayırdı. Qız astaca:
- Doktor Moskvadan gəlib.
Sevindim. Deməli dişimi qoyub, gözümü çıxartmayacaq. Qız getdi, ikimiz qaldıq. Bir xeyli baxışdıq. Məni tər basdı. O da bunu hiss elədi. Gülümsədi:
- Razdevaysa!
- Nə?!
- Razdevaysa!
- Doxdur, mənim dişim ağrıyır, e…
- O boje! – deyib, başını iki əlinin arasına aldı, - Kak ya ustala!
Sonra mənə yaxınlaşdı. Üzümü sığalladı, gözlərimin içinə baxdı. Ağappaq sinəsini yaxınlaşdıranda, qeyri-ixtiyari soyunmağa başladım. Və dilim tutar-tutmaz:
- Kimsə gəlməz ki?
- Ne boys! – deyib, qapını açarla bağladı.
Allah… Bədənim od tutub yanırdı. Üz-gözümü tər basmışdı. Boğuq səslə:
- Di sən də razdevaysa dayna!
- Çevooo?!.
Nitqim tutuldu. Həkim xanım iyrənirmiş kimi məni başdan-ayağa süzdü:
- Tı şdo, manyak?!
Qapını açdı və bayaqkı qızı çağırdı. Qız içəri girəndə məni göstərdi:
- Bu nədi?
Qız gözlərini döydü. Mənə tərəf baxdı:
- Xəstədi, doktor!
- Oyy, Allah, hoysun, Allah!
Bıy! Ə, bu bizimkiymiş ki, ləhcəsi də bal dadır.
- A bajı, qanmayırsınızmı, mənim bu xaravama başdanxaraf gətirmeyin dana! Bezdirifsiniz e, vallah. Götür apar bu manyağı, sox o birilərin gözünə, - sonra mənə baxdı, - Mına, mına, “sən də razdevaysa”. Ölmüsən səni! Elə bircə sən qalmışdın.
O danışırdı, mən geyinirdim. Sonra kağıza nəsə yazdı və çəmxirdi:
- Von!
Otaqdan çıxanda qızdan soruşdum:
- Bu nə həkim idi?
- Qapıda yazılıb də! Terapevti, yəni ürək, ciyər, bağırsaq, böyrək…
- Mənim dişim…
- Yeri! – deyib sözümü kəsdi. O biri qapını döydü. Üstünü oxudum - “Seksopatoloq”.
- Mənim dişim…
Qız məni itələyib içəri saldı. Arıq, sarışın bir gədə bizi görən kimi nazlandı. Qızın əlini öpdü:
- Canım mənim! Bu gün daha gözəlsən. Bunun sirri nədi, qız?
Ətim ürpəşdi. Amma dişin seksopotoloqa nə qədər dəxli olması beynimdə fırlandıqca fırlanırdı. Qız bayaqkı kağızı ona verib, otaqdan çıxdı. Gədə mənə yaxınlaşıb, əl uzatdı:
- Xoş gördük, canım.
Əlini sıxdım və dik atıldım. Bu həkim gədədən elə incə, zərif bir çığırtı qopdu ki, tüklərim biz-biz oldu. İncimiş halda, əlini sığallaya-sığallaya yerinə keçib, dodağını büzdü:
- Kobud! İncitdin məni! Küsərəm haa…
- Ə, niyə küsürsən?
- Kobudsan! – deyib, nazlandı. Bir az incə ol. Əgər bunu Hollandiyada etsəydin, mütləq şillə yeyərdin. Amma mən səni bağışlayıram. Soyun!
Başımı buladım:
- Yox!
- Nə?
- Yox! Bir dəfə soyundum, bəsdi!
- Harda soyundun? O zəhləmgetmiş ifritənin yanında? Kül onun başına! Mənim bir əlimdə olan gözəllik, onun bütün vücudunda yoxdur!
Nəfəsim təngidi. Əlimdən bir xata çıxmamış bayıra çıxdım. Arxadan səsləndi:
- Hara getdin?! Hamınız beləsiz!
Sizi yormaq istəmirəm. O biri otaqları da gəzdim. Nəhayət, İranda işləmiş həkim babasilimin olub-olmamasını soruşdu. Cin vurdu beynimə.
- Ə, dişlə onun nə əlaqəsi var?
Məni danladı:
- Heç gözləməzdim. Özün də savadlı adama oxşayırsan. O anektotu eşitmisən?
- Yox! Mənim dişim ağrıyır, anektod dinləməyə gəlməmişəm!
- Nahaq! Amma deyim. Bax, arxa tərəfdən tək bircə tükümüzü çəkib, qoparsaq nə olur?
- Nə olur, həkim?
- Gözümüz yaşarır!
- Bir az da dərinə getsə dişimiz?
- Ay sağ ol! Savadlı adamlara hörmətim var.
...Nəhayət, diş həkiminə çatdıq. Xırdalan sosiskasına oxşayırdı. Dedi ki, ürəyim gəlməz. İndiyə qədər bircə diş çəkməmişəm. Get evə. Dişinə sapdan-zaddan bir şey bağla, ver arvada. Dartıb çıxardacaq. Mən bacarmaram, sən ağrıyanda, özümdən gedəcəm.
…İndi doxdur Sabirin yanından gəlirəm. Bakıda, texnikumda oxuyub. Dişimi çəkdi. Allah razı olsun. Heç ruhum da incimədi. İstəməsə də cibinə 1-2 manat qoydum.
Amma bayaq getdiyim klinikanın verdiyi hesaba, fakturaya baxıram… 6-7 aya ödəyib qurtara bilməyəcəyəm…
Gedib-gəldiyi yerlərin yolpulunu da mənim üstümə yazıblar.
Özü də dişlə… o biri tərəflərin yerini bilmirlər.
