Elçin Alıoğlu

Banderloqlar əvvəl ermənilərdi.

Dünyaya xeyli ağıllı, istedadlı insanlar bəxş etmiş bir millət.

Kimlər yox idi ki, məşhur ermənilər arasında - alimlər, sənətçilər, bankirlər, siyasətçilər, hərbçilər, yazarlar, filosoflar, idmançılar.

Amma 1988-ci il gəldi. Əsrlər boyu erməniləri tam ram etməyə çalışan Erməni Qriqorian Kilsəsi istəyinə nail oldu.

Katolikos Vazgenin "məsləhəti" ilə akademik Aqanbekyan Fransadakı kommunistlərin qəzetində "Dağlıq Qarabağ problemi" barədə məqalə ilə çıxış etdi.

Sonra erməni diasporu SSRİ-nin lideri Mixail Qorbaçovu indi mərhum arvadı Raisa Qorbaçova vasitəsilə ələ aldı.

"Miasum" idefiksi ermənilər arasında vəba kimi yayıldı, Ermənistandakı azərbaycanlılara qarşı repressiyalar ağırlaşdı, dözülməz hal aldı, Qarabağdakı ermənilər sanki bədirlənmiş ay görmüh verfolflara çevrildilər.

Ermənilərin deqradasiyası başlandı.

Qarabağ münaqişəsinin ilk günündən sonunadək, 28 il ərzində Ermənistan və dünyanın müxtəlif ölkələrində yaşayan ermənilər bir nəfər olsun belə (!) fitri istedadı ortaya çıxara bilməyiblər.

Şahmatçı Levon Aronyan və ya futbolçu Henrix Mxitaryan hesabdan deyil: onların formalaşması, tanınması Ermənistanın və ya erməni cəmiyyətinin sayəsində yox, həmin sosiumun ziddinə baş tutub.

Ermənilər deqradasiya, tənəzzül edərək banderloqlara çevriliblər.

Kimdir banderloqlar?

Redyard Kiplinqin "Cəngəlliklər kitabı"ndan iqtibas: "Qulaq as, insan balası, - ayı Balu dedi. - sənə Cəngəlliklər Qanunu öyrətdim, amma banderloqlarda Qanun yoxdur.

Onlar lənətlənmişlərdir.

Onların öz dilləri yoxdur, oğurladıqları sözlərdən istifadə edirlər.

Onların adətləri yoxdur, oğurladıqları ənənələrdən yararanırlar.

Onların yaddaşı yoxdur, çünki tarixləri saxtadır.

Onlar inandırmağa çalışırlar ki, böyük, qüdrətli xalqdırldar. Amma ağacdan qoz düşür və hamısı "müdrik" olduqlarını dərhal unudurlar.

Banderloqlar çoxdur, cəngəlliyin hər yerinə səpələniblər. Onlar qəddar, murdar, çirkindirlər, utanmaq nə olduğunu bilməzlər.

Əgər onların bir istəyi varsa da, cəngəllikdə nəzərə çarpmaq istəkləridir. Onlar elə hey özlərinə başçı seçmək, öz qanunlarını hazırlamaq, adətlərini fikirləşmək istəyirlər.

Amma heç vaxt istəklərini gerçəkləşdirə bilmirlər. Banderloqların su içdikləri yerdən su içmərik, onların hərəkət etdikləri yollarla getmərik, onların öldükləri yerdə ölmərik.

"Balunun banderloqlar barədə dediklərinin hamısı həqiqətdir, - Mauqli düşündü. - Onların nə Qanunu, nə Ovçu Çağırışı, nə başçıları yoxdur. Axmaq sözlərdən, boşboğazlıqdan, bir də oğurluğa alışmış pəncələrindən başqa".

Meymunlar isə xorla deyirdilər: "Biz böüyük! Biz azadıq! Biz vəcdə və heyrətə layiqik! Cəngəllikdə hamıdan çox biz şanlıyıq! Hamımız belə deyirik - deməli, söylədimiz həqiqətdir"...

İqtibas bir qədər uzun oldu, amma Ermənistanı və erməniləri riyazi dəqiqliklə səciyyələndirir.

Bədbəxt ermənilər, zavallı banderloqlar...