Akif Təvəkküloğlu
Çoxdandı görmürdüm səni, ay çinar,
Gəldim görüşünə, xoş gördük səni!
İncimə, qınama, küsmə, ay çinar,
Gəldim görüşünə qəbul et məni!
Yaman qocalmısan sən də mənim tək
Gördüm bu halını kövrəltdin məni.
Bacarsan zamanı geriyə bir çək.
Bu gündən dünənə aparım səni.
Bəlkə bir zamanlar sənin kölgəndə
Dincələn insanlar unudub səni,
Bəlkə bir zamanlar sənin dövrəndə
Oynayan uşaqlar incidib səni.
İncimə, ay çinar, zaman başqadır,
Gördüyün o zaman, o dövran deyil.
İndi dünya sanki sənin yaşdadır,
Artıq qoca çinar doğulan deyil.
Budağından at düzəldən uşaqlar,
Böyüyüblər, indi yaşa dolublar...
Sənə mehman olan yaxın, uzaqlar,
O dünyanın sakinləri olublar...
Quruyan budaqların, qocalığın nişanı,
Köklərin dərindədir, var cücərmək imkanı.
Əldən vermə fürsəti! Yaşamağın zamanı
Hələ tükənməyibdi qov başından dumanı...
