Elçin Alıoğlu
Tiqranoidlərin Qarabağda kəndlərimizi tərk etmələrini əks etdirən videolara baxıram.
Sizlər də baxıbsınız, əl-əlbət.
Banderloqlar donquldana-donquldana əşyalarını, "mebel" adlandırdıqları taxta-tuxtanı yığırlar, hətta turşu bankalarına qədər.
Divar kağızlarına, dam dəmirlərinə, tövlənin daşlarına qədər söküb aparırlar.
Sonra da evə od vururlar.
Bir başqa video var - Azərbaycan əsgərləri durublar bir kənarda, tiqranoid ailəsi əşyalarını yığır. Rahatlıqla, tələsmədən.
Əslində, belə olmalıdır.
Çünki biz tiqranoid deyilik.
Çünki biz heyvan deyilik.
Fəqət xatirimə onillər əvvəlki olaylar düşür.
Bilirsinizmi nə olmuşdu Qarabağda?
Bilmirsiniz.
Hamilə qadının qarnını yardılar, qarnına 4 pişik balası qoydular. Qadın öldü, amma qarnı hələ də tərpənirdi.
İki ayağından yaralanıb qan içində yerdə uzanılı qalmış ataya "Oğlunla qızın cinsi əlaqəyə girməlidir, yoxsa üçünüzü də yandıracağıq" dedilər.
Üçü də diri-diri yandırıldı, üstlərinə benzin tökmüşdülər, canlı məşələ çevrilmişdilər.
Gənc qadınları dəstə ilə zorlayıb ayaqlarına rəngli corablar geyindirmişdilər. Hər zorlanmaya, hər təcavüzə bir corab.
O qədər corab vardı ki, ayaqlarda… Sonra güllələdilər o binəvaları.
Körpə uşaqları böyük mıxlarla divara mıxlamışdılar. Diri-diri. Sonra sinələrindən, qarınlarından dərilərini bıçaqla kəsmişdilər və durub baxmışdılar ki, uşaq nə qədər əzab çəkəndən sonra öləcək.
Lap sonra o uşaqları balta ilə şaqqalamışdılar, itlərə yedirtmişdilər.
4 yaşlı yaralı qız can verirdi, amma anasını və atasını yaxına buraxmırdılar, onları övladlarının ölməsinə baxmağa vadar etmişdilər.
Sinəsi kəsilən qadınlar, gözləri ovulan uşaqlar.
Üzərindən tankla keçilən 83 yaşlı nənə, əlləri bir, ayaqları başqa maşına trosla bağlanıb parçalanan 90 yaşlı baba.
Qarabağ dəhşətdən lal olmuşdu.
Donmuşdu Qarabağ.
Ölmüşdü Qarabağ.
İndisə tiqranoidlər rədd olub gedirlər. Qarabağ it nəfəsindən, köpək murdarlığından təmizlənir.
Amma gicgahlarım dağılır ağrıdan.
Rəhm yoxdur məndə bu köpəklərə.
Onlar sadəcə, bioloji varlıqlardır.
Videolara baxıram...
