Modern.az

Alim, peaqoq, publisist

Alim, peaqoq, publisist

Aktual

23 Dekabr 2020, 16:48

Bu gün Azər­bay­can oxu­cu­su­nun is­te­dad­lı alim, publisist, ədəbiyyatşünas kimi ta­nı­dığı, Azərbaycan Yazçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Respublikasının Əməkdar Mədəniyyət İşçisi, “Tərəqqi” medallı, Hə­sən bəy Zər­dabi və «Qı­zıl qələm» mü­ka­fat­ları lau­rea­tı, UNEC-in “Azərbaycan dili” kafedrasının müdiri, filologiya elmlər doktoru, professor To­fiq Əbdüləziz oğlu Əb­dül­hə­sən­linin 65 yaşı tamam olur. To­fiq Əbdülhəsənli 30 illik dostumdur. Dəyərli insan, Azərbaycan dili və ədəbiyyatı haqqında yüzlərlə araşdırmaların müəllifi Tofiq müəllim hələ tə­lə­bə­lik il­lə­rin­dən müa­sir Azər­bay­can ədə­biy­yatı, xü­su­silə də si­yasi li­ri­ka­mız­la ma­raq­la­nır, us­tadı Xə­lil Rza Ulu­tür­kün, Bəx­ti­yar Va­hab­za­də­nin, Məm­məd Ara­zın, Sa­bir Rüs­təm­xan­lı­nın ya­ra­dı­cı­lı­ğını bir təd­qi­qat­çı ma­rağı ilə iz­lə­yir­di. To­fiq müəllim çox ciddi, san­bal­lı elmi işlərin, dərsliklər və dərs vəsaitlərinin və habelə, dörd monoqrafiyanın müəllifidir.

Hələ tələbəlik illərində yazdığı Xə­lil Rza­ Ulutürkün ya­ra­dı­cı­lı­ğına həsr et­diyi dip­lom işi çox yük­sək təd­qi­qat­çı­lıq sə­riş­təsi olan bir tə­lə­bə­nin gələcək po­ten­sial im­kan­la­rın­dan xə­bər ve­rir­di.

Haq­qın­da söz aç­dı­ğım dip­lom işin­dən bizi on il­liklər ayı­rır. Ötən müd­dət­də mən To­fi­q müəllimin  on­lar­la elmi mə­qa­lə­sini, pub­li­sis­tik ya­zı­la­rını oxu­mu­şam və açıq de­yi­rəm ki, onun uğur­lu ya­zı­la­rına, tədqiqatlarına görə  hə­mişə se­vin­mi­şəm. Çox məm­nu­nam ki, ötən il­lər­ ərzində istər rəs­mi döv­lət qə­zet­lə­rin­də  - “Azər­bay­can” və “Respublika” qəzetlərindəki  pub­lisis­tik fəa­liy­yəti ilə elmi fəa­liy­yə­tini əla­qə­lən­dirə bil­miş, son də­rəcə gərəkli elmi-pedoqoji fəaliyyətini uzlaşdırmağı bacarmışdır.

Tofiq müəllimin müasir poeziyamıza həsr etdiyi monoqrafiyalarında görkəmli şairlərimiz – Xə­lil Rza Ulu­tür­kün, Bəx­ti­yar Va­hab­za­də­nin, Ca­bir Nov­ru­zun, Sa­bir Rüs­təm­xan­lı­nın, Söh­rab Ta­hi­rin və baş­qa gör­kəm­li sə­nət­kar­la­rı­mı­zın poeziyasını təd­qi­qat ob­yek­tinə çe­vi­rmiş, on­ların əsərləri müx­tə­lif yön­dən təh­lil olu­nmuşdur. Konk­ret fakt­lar­la sü­but olu­nur ki, bu­gün­kü mil­li is­tiq­la­lı­mı­zın qa­za­nıl­ma­sın­da, müs­tə­qil­li­yi­mi­zin göz bə­bəyi kimi qo­ru­nub sax­lan­ma­sın­da bu gör­kəm­li sə­nət­kar­la­rın əsər­lə­ri­nin də rolu mi­sil­siz­dir, əvəz­siz­dir. Xəlil Rza Ulutürkün bir vaxtlar  “Af­ri­ka­nın səsi” adıy­la çap olu­nan və  dil­lər əz­bə­rinə çev­ri­lən:

 

Azad­lığı is­tə­mi­rəm,

Zərrə-zərrə, qram-qram,

Qo­lum­dakı zən­cir­ləri

Qı­ram gərək, qıram-qıram,

 

 -şeirinin li­rik qəh­rə­ma­nın his­si və dü­şün­cə­ləri ha­mı­mıza doğ­ma­dır, əziz­dir. Professor T.Əb­dül­hə­sən­li ö tədqiqatlarında haq­lı ola­raq gös­tə­rir ki, nə qə­dər ki, yer üzün­də xalq­lar öz azad­lığı və is­tiq­lalı uğ­run­da, im­pe­riya zül­mün­dən xi­las ol­maq uğ­run­da mü­ba­rizə apa­rır, nə qə­dər ki, ti­kan­lı məf­til­lər­lə iki his­səyə bö­lün­müş öl­kə­lər, xalq­lar var, bu tip­li əsər­lər hə­mişə müa­sir səs­lə­nə­cək, oxu­cu­su­nun heç nəyə gü­zəş­tə get­mə­dən işıq­lı ideal­lar na­minə mü­ba­rizə ya­ra­ğına çev­ri­lə­cək. Xə­lil Rza Ulu­tür­kün ya­ra­dı­cı­lı­ğına həsr olun­muş «Mə­nəvi uca­lıq poe­zi­yası» adlı iri­həcm­li mə­qa­lə­sin­də To­fiq Əb­dül­hə­sən­li haq­lı ola­raq qeyd edir ki, li­rik qəh­rə­man şair şəx­siy­yə­ti­nin es­te­tik ideal  qo­vuş­ması yolu ilə ya­ra­nır.

Məş­hur  in­gi­lis ya­zı­çısı Çar­liz Siou ya­zır ki, bö­yük ədə­biy­yat və bö­yük mə­də­niy­yət heç də xal­qın azad, fi­rə­van çağ­la­rın­da deyil, ək­sinə, özünü təs­diq et­mək uğ­run­da mü­ba­ri­zə­nin qı­zış­dığı çağ­lar­da ye­ti­şir. Bu hə­qi­qə­tən be­lə­dir. Bir vaxt­lar Xə­lil Rza Ulu­türk ya­zır­dı ki, bu hə­qi­qəti yal­nız və yal­nız bir gün­də az qala 24 saat iş­lə­mək­dən, ça­lış­maq­dan, yanıb-ya­xıl­maq­dan zövq alan­lar duya bilər. O, Çar­liz Sio­nun yu­xa­rı­dakı fik­rinə bir daha haqq qa­zan­dı­ra­raq qeyd edir­di ki, bö­yük mə­də­niy­yət, ulus­un özü­nü­təs­diq uğ­run­da mü­ba­ri­zə­si­nin qı­zış­dığı çağ­lar­da ya­ra­nır. Bu elə qüd­rət­li və qar­şısıa­lın­maz bir qa­nunauy­ğun­luq­dur ki, heç bir aclıq, ya­xud di­gər maneə kök­sün­də öz xal­qı­nın ürə­yini gəz­di­rən­lə­rin dö­yüş əz­mini kor­şal­da  bil­mir. Bö­yük poe­zi­yanı cə­sur­lar ya­ra­dır. Xə­lil Rza poe­zi­ya­sın­da si­ma­sız­lığa, meş­şan­lığa, «pa­laza bü­rün el­nən sürün» fəl­sə­fə­sinə qar­şı hid­dət və qə­zəb hə­mişə güc­lü ol­muş­dur. Bu ba­xım­dan Azər­bay­can poe­zi­ya­sı­nın ənə­nə­ləri qə­dim­dir.

Tofiq müəllimin 20 Yan­var faciə­sinə, qan yad­da­şı­mıza, azər­baycan­lı­la­rın de­por­ta­si­ya­sına həsr olun­muş ya­zı­ları da ma­raq­la oxu­nur və yad­da qalır. Bu da gö­rü­nür onun­la bağ­lı­dır ki, müəllif qə­ləmə al­dığı möv­zunu hər­tə­rəf­li öy­rən­miş, bu yan­ğını ürə­yin­dən ke­çir­miş, son­ra isə ağ və­rəq­lər üzə­rinə kö­çür­müş­dür.

65 yaşı ta­mam olur Tofiq müəllimin. 65 yaş, öm­ürdən ke­çən 65 il nə­dir ki? Özü də bu il­lə­rin bö­yük ək­sə­riy­yəti ya­ra­dıcı bir ömür ta­ri­xini yaza. Əs­lin­də, ya­şa­dı­ğı­mız öm­rün ta­ri­xini özü­müz ya­zı­rıq. Əməl­lə­ri­miz­lə, fəa­liy­yə­ti­miz­lə. O da şək­siz­dir ki, fəa­liy­yə­ti­miz dü­şün­cə­lə­ri­mi­zin, tə­fək­kü­rü­mü­zün məh­su­lu­dur. Əq­li­nin for­ma­laş­ması ilə cə­miy­yət­dəki möv­qeyi ba­lans təş­kil edən­də in­san özü olur.

Hər gün ça­lış­dı­ğı­mız Azərbaycan Dövlət İqtisad Universitetinin dəhlizlərində qar­şı­la­şı­rıq və To­fiq müəl­limlə hal-əh­val tu­turuq. Onun nə vaxt­sa qaş­qa­baq­lı, dil­xor ol­du­ğunu gör­mə­miş­əm. Hət­ta ən sə­mimi söh­bət­lə­rin­də belə ət­raf­da­kı­lar­dan sən ha­ra­lı­san deyə so­ruş­maz. Onun üçün öncə Azər­bay­can an­la­yışı var.Vətən var Türk Dünyası var.

Özü Neft­ça­la­nın ən qə­dim ya­şa­yış məs­kən­lə­rin­dən olan Pi­rəb­bə kən­din­də dün­yaya göz açıb.  Ba­kıya gə­lib, Bakı Döv­lət Uni­ver­si­te­ti­nin qa­pı­sın­dan tə­ləbə kimi gi­rənə qə­dər dün­ya hə­min kənd­dən, gecə­ləri kən­də lay­la ça­lan Kür ça­yın­dan və ev­ləri ilə ça­yın ara­sın­da qə­rar tu­tan me­şə­dən iba­rət olub. Babaları Nəsir kişi, Dos­təli ki­şinin qanlı qapısına ge­dən­də qan bağ­la­dan bu ki­şi­lə­rin nə­vəsi Bakı kimi əlini uzat­san ça­tar bir pay­taxt­da da qə­rib ol­ma­yıb. El oğ­lusu, döv­rü­nün odlu-alov­lu cən­ga­vər şairi Xə­lil Rza Ulu­türk qoy­ma­yıb aya­ğına daş dəyə. Amma o Ulu­türk ki­şi­nin də öz prin­sip­ləri vardı. To­fi­q müəllimin əlin­dən tu­tub ötü­rüb onu hə­ya­tın içinə. «Müs­tə­qil yaşa ki, müs­tə­qil fik­rin olsun -düşüncən  formalaşsın»deyərdi. Fi­lo­lo­giya fa­kül­tə­si­nin tə­lə­bəsi adlı-san­lı za­vod­la­rın bi­rin­də dəz­gah ar­xa­sına keçib. Za­vo­dun gənc fəh­ləsi heç ki­min görə bil­mə­di­yini gör­məyə, duy­mağa baş­la­yıb. Nə­həng dəz­gah­lar­la baca­rıq­lı in­san­la­rın necə dil tap­ma­sına, gö­zü­nün qar­şı­sın­da ya­ra­nan xa­rü­qə­lərə hey­ran qa­lıb və bu hey­ran­lıq yavaş-ya­vaş qə­zet sə­hi­fə­lə­rin­də öz ək­sini tap­mağa baş­la­yıb. Təh­si­lini başa vur­mağa az qal­mış im­zası uni­ver­si­tet və fəh­lə yol­daş­ları ara­sın­da məş­hur olan To­fiq Əb­dül­hə­sən­li «Gənc­lik» nəş­riy­ya­tına işə düzəlib. Amma is­teh­sa­latı unut­ma­yıb və ar­tıq bu sahə üzrə ya­zan müx­bir kimi ta­nın­dı­ğın­dan elə qə­zet­dəki fəa­liy­yə­tini də bu yön­də da­vam et­di­rib. Təh­si­lini başa vu­ran­dan son­ra isə ikin­ci təh­sil üçün Azərbaycan Dövlət İq­ti­sad Uni­ver­si­te­tinə üz tutub. Qəzetlərdə  iq­ti­sadi mövzuda mə­qa­lə­lər yazıb.  Fi­lo­loq hara, iq­ti­sa­diy­yat hara? Sua­lı­mıza To­fiq müəl­lim özünə xas tə­bəs­süm­lə ca­vab verir:

- Gənc yaş­la­rım­dan is­teh­sa­lat­dan yaz­dı­ğım­dan bu sa­həni daha mü­kəm­məl bil­mək eh­ti­yacı ya­ran­dı. Ka­mil pa­raq­çı mə­sə­ləsi var. İş­lə­di­yin sa­həni ka­mil bil­mə­li­sən ki, yaz­dı­ğına inan­sın­lar. Uzun müd­dət “Azər­bay­can” qə­ze­ti­nin iq­ti­sa­diy­yat şö­bə­sinə baş­çı­lıq et­mi­şəm. Sonralar hə­min işimi “Res­pu­bil­ka” qə­ze­tin­də davam etdirmişəm. Döv­lə­tin iq­ti­sadi si­ya­sə­ti­nin təb­li­ğinə bugün də ba­car­dı­ğım töh­fəmi ve­ri­rəm.

Doğ­ru­dan da To­fiq Əb­dül­hə­sən­li yeni neft stra­te­gi­yası, region­la­rın sosial-iq­ti­sadi in­ki­şafı, ölkə iq­ti­sa­diy­ya­tı­nın bu və ya di­gər sa­hə­ləri ba­rədə pub­li­sit­sik ya­zı­ları, mü­sa­hi­bə­ləri ilə diq­qəti cəlb edir. Rəs­mi döv­lət qə­ze­tin­də, döv­lə­ti­mi­zin iq­ti­sadi si­ya­sə­ti­nin təb­li­ğinə aid sil­silə pub­li­sis­tik mə­qa­lə­lə­rin, BDU-nun, APU-nun, Təh­sil Na­zir­li­yi­nin, AMEA-nın Dil­çi­lik, Fəl­səfə və Ədə­biy­yat ins­ti­tu­tu­la­rı­nın nü­fuz­lu elmi məc­muə­lə­rin­də, habelə MDB ölkələrində və Türkiyədəki nüfuzlu elmi jurnallarda onlarla elmi məqaləsi nəşr olunmuşdur. To­fiq Əb­dül­hə­sən­li­nin daha bir ki­tabının adı: “İq­ti­sa­diy­yat da poe­zi­ya­dır” adlanır. Tofiq müəllim deyir ki, rə­qəm­lə­rin öz nəğ­məsi, öz poe­zi­yası var. Bu poe­zi­yanı hə­mişə çə­tin­lik­lər­lə qar­şı­la­şan­da, o çə­tin­lik­ləri ayaq­la­yıb keç­mək üçün hə­ya­tın ri­yazi düs­tur­lara əsas­la­nan prin­sip­lə­rini kö­mə­yinə ça­ğı­ran­da du­yur­san.

Tofiq müəllim özü  olan in­san­dır. Kim­sə uzaq­dan çox sə­mimi, tə­rəf­siz gö­rünə bilər. La­kin onu ta­nı­maq­dan ötrü ona tə­rəf atı­lan bircə ad­dım da ki­fa­yət­dir. Tək bir­cə addım!

Ha­mı­sın­dan yax­şısı özün kimi ol­maq­dır. To­fiq Əb­dül­hə­sən­li də özü olub hə­mişə. Bu gün təb­ri­kinə gəl­di­yi­miz bu 65 illiyin­də dost da, ta­nış da onu özü kimi ta­nı­yıb və sevib. 65 yaşın mübarəkdir Tofiq müəllim!

 

Arif Şəkərəliyev

Azərbaycan Dövlət İqtisad Universitetinin kafedra müdiri,

iqtisad elmlər doktoru, professor,

Şöhrət ordenli,

Əməkdar elm xadimi

Twitter
Sizə yeni tvit var
Keçid et
Əli Kərimli və Sevinc Osmanqızının vəziyyəti pisləşib:Komaya düşüblər