Moskva Dövlət Beynəlxalq Münasibətlər İnstitutunun aparıcı elmi işçisi Sergey Markedonov özünün teleqram kanalında Fransa Senatının anti-Azərbaycanla qətnaməsini şərh edib.
Modern.az xəbər verir ki, o, “Fransanın Qafqaz geosiyasi optikası” başlıqlı yazısında qeyd edib ki, Senatın atdığı addım sürpriz olmadı.
“Birincisi, bu gün Bakı ilə Paris arasında münasibətlər SSRİ-nin dağılmasından sonrakı bütün dövr ərzində bəlkə də ən aşağı nöqtədədir. İkincisi, Fransa “ermənipərəstliyi” ilə tanınır, bunun üçün bir çox izahat var.
Bu ölkənin ərazisində böyük erməni diasporu yaşayır, onların sayı 500 min nəfərə yaxındır. Bu, Rusiya və ABŞ-dan sonra dünyada üçüncü, Avropa İttifaqında isə ən böyük erməni diasporudur. Ən böyük icmalar Paris, Lion və Marsel şəhərlərində qeydə alınıb (İrəvanın maraqlarının məşhur lobbiçisi Valeri Boyer hətta Marsel merinin müavini olub). Erməni kökləri olan Fransanın tanınmış vətəndaşları arasında rejissor Henri Verneuil, müğənni Şarl Aznavur, futbolçular Yuri Corkaeff və Alain Bogossian, siyasətçi Patrik Devedjian kimi obrazlar var. Erməni tarixindən hekayələr Fransa kinosunda, ədəbiyyatında və incəsənətində geniş şəkildə təmsil olunur”.
S.Markedonov xatırladıb ki, 2020-ci ildən 2024-cü ilə qədər olan dövrdə Fransa Senatı nəinki Ermənistanı dəstəkləyən və Azərbaycanı pisləyən (17 yanvar 2024-cü il, 15 noyabr 2022-ci il, 25 noyabr 2020-ci il), hətta özünü elan etmiş “Dağlıq Qarabağ”ın tanınmasını tələb edən ən azı 3 qətnamə qəbul edib.
Rusiyalı politoloqun sözlərinə görə, keçmiş SSRİ-nin dağılmasından sonrakı bütün dövr ərzində Parisin Bakı ilə praqmatik münasibətlər qurmağa cəhd etmədiyini söyləmək olmaz. Üstəlik, Azərbaycan tərəfinin özü də bunda maraqlı olub. Amma Qarabağ məsələsi hər dəfə Fransa və Azərbaycanı bir-birindən uzaqlaşdırıb.
Onun sözlərinə görə, Cənubi Qafqaz Paris üçün əsas xarici siyasət prioritetləri sırasında deyil.
“Qafqaz mövzusu daha geniş bulmacalara daxil edilib. Onların arasında Aralıq dənizi istiqamətində Fransanın əsas opponenti olan Türkiyə ilə əlaqələr xüsusi önəm daşıyır.
Fransa bu gün Avrasiyada türk hücumunun Qarabağla bağlı növbəti təzahürünü (Azərbaycan da bu tendensiyanın bir hissəsi kimi qəbul edilir) görür və bu, onun bu regionda proseslərin necə inkişaf etməli olduğuna dair fikirlərinə uyğun gəlmir. Amma tək Türkiyə deyil. Paris Almaniyanı “vahid Avropa”nın lideri kimi sıxışdırmağa çalışır. Qafqazda “rus hegemonluğu” ilə mübarizə, Ukraynaya dəstək də bu tapmacanın bir hissəsidir. İlk baxışdan Qafqaz regionundakı münaqişə ilə Fransa daxilindəki partiya-siyasi proseslər kimi subyektlər arasında ümumilik tapmaq çətindir. Bununla belə, bu məsələ var. Fransız siyasətinin sağ və mərkəz sağ hissəsi üçün "Şərqdəki kiçik xristian xalqı"nı müdafiə etmək qalib gələn mövzudur”.
